დღეს ბავშვთა სახლში ვიყავი...

ინტერნატების ფორმის შეცვლაზე გაიგებდით, ალბათ... ტელეში სიუჟეტს ვაკეთებთ ბავშვთა სახლების დეინსტიტუციონალიზაციაზე და დღეს ერთ ბავშვთა სახლში ვიყავი. მინდოდა გმირი გვყოლოდა და მის ისტორიაზე ამეგო სიუჟეტი, მაგრამ ბავშვების გახსნა ძალიან გამიჭირდა, საერთოდ პირველად მქონდა შეხება ინსტიტუციაში გაზრდილ ბავშვებთან და ძალიან რთული ყოფილა. რომ ვერ ხსნი და ვერ ალაპარაკებ, ეგ ხო ცუდია და რომ ალაპარაკებ, თურმე, მაგაზეც შეიძლება ინერვიულო... :( ერთს ვკითხე თოვლის ბაბუამ რა გინდა მოგიტანოს, ყველაზე მეტად რას ინატრებ-მეთქი და მიპასუხა, ვიცი, მაინც არ შემისრულდებაო, მაინც მითხარი-მეთქი, მრცხვენიაო და ბოლოს, დედიკო და მამიკო მინდა შერიგდნენო, თვალები მოუწყლიანდა, ისეთი საყვარელი იყო, გული დამეწვა :( იქნებ მერე ინანა კიდეც თავისი გულწრფელობა, იქნებ არც ინანა, მარა ვნერვიულობ რამე ტკივილი ხომ არ მივაყენე, მე ხო იმიტომ ვალაპარაკებდი, რომ კარგი სიუჟეტი გამომსვლოდა, დაახლოებით ვიცოდი რა სურვილი ექნებოდა და სწორედ ამიტომ ვკითხე, ამის მოსმენა მინდოდა, თორე მაინც ვერაფერს შევუსრულებდი, ანუ მის ემოციებზე ჩემს საქმეს ვაკეთებდი და ეგ არ მომეწონა...

p.s. ხშირად ისე ხდება, რომ ჟურნალისტები კარგი მასალის მოსაპოვებლად ყველაფერს აკეთებენ და გულს სტკენენ სხვებს, ძალიან არ მინდა, რომ მათ რიცხვში მეც აღმოვჩნდე. არ ვაპირებდი ბავშვთა საკითხების გაშუქების აღებას, მაგრამ დღეს გადაწყვიტე აუცილებლად გავიარო მომავალ სემესტრში.

ნიკა გვარამაიამ წარჩინებულ სტუდენტთა ნაწილს პრეზიდენტის ე.წ. 150 ლარიანი სტიპენდიები გაუუქმა

ბოლო რამდენი დღეა სტუდენტები ალაპარაკდნენ, რომ სტიპენდიანტების ნაწილს სამინისტრო დააფინანსებს და ნაწილს უნივერსიტეტი. თითქოს, განსხვავებული იქნება თანხის ოდენობაც. 150 ლარის ნაცვლად, სამინისტრო მაღალი რეიტინგის მქონე სტუდენტებს გადაუხდის 180 ლარს და შედარებით დაბალი რეიტინგის მქონდე სტუდენტები უნივერსიტეტისგან 120 ლარს მიიღებდნენ, თავისი საშემოსავლო დაქვითვით. რა თქმა უნდა, ერთობ სასიხარულო იყო ინფორმაცია პირადად ჩემთვის :))) (თუ არ გავითვალისწინებ, რომ ჩემი მეგობრები სიის ბოლოშიც არიან და მათზე გული დამწყდა). დღეს თსუ-ს ფორუმზე დავწერე ეს ამბავი და აი, რა გავიგე:

ნიკა გვარამაიამ წარჩინებულ სტუდენტთა ნაწილს პრეზიდენტის ე.წ. 150 ლარიანი სტიპენდიები გაუუქმა

16:22 - 22.12.2009

განათლებისა და მეცნიერების ყოფილმა მინისტრმა ნიკა გვარამაიამ "განათლების მისაღებად" უცხოეთში წასვლამდე წარჩინებულ სტუდენტთა ნაწილს პრეზიდენტის ე.წ. 150 ლარიანი სტიპენდიები გაუუქმა. საქმე იმაშია, რომ თუ ადრე სახელმწიფო პროგრამის "პრეზიდენტის სტიპენდიები ბაკალავრიატის ყველა წარჩინებულ სტუდენტს" ფარგლებში უნივერსიტეტებს თანხები სტუდენტთა საერთო რაოდენობის პროპორციულად ეძლეოდათ, გვარამიას 26 ნოემბრის #1048 ბრძანების თანახმად, ეს კრიტერიუმი შეიცვალა და სტიპენდიებს სახელმწიფო უნივერსიტეტების სტუდენტთა მხოლოდ 2% მიიღებს. ყოფილი მინისტრის აღნიშნული ბრძანება არც იყო "გაციებული", რომ სახელმწიფო უნივერსიტეტებში შემოდგომის სემესტრის სტიპენდიების გაცემა დაიწყეს და სტიპენდიანტთა კონტინგენტი თითქმის სამჯერ შემცირდა. კერძოდ, თუ ადრე პრეზიდენტის სტიპენდიებს სოხუმის სახელმწიფო უნივესიტეტის 117 სტუდენტი იღებდა, გვარამიას ბრძანების "წყალობით" ეს რაოდენობა 31-მდე შემცირდა. რაც შეეხება თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტს, სტიპენდიანტთა რაოდენობა განახევრდა და 750-დან 370-მდე შემცირდა. "განათლებისა და მეცნიერების უკვე ყოფილი მინისტრის ბრძანების თანახმად, სტიპენდიანტთა რიცხვი თსუ-შიც შემცირდა, თუმცა უნივერსიტეტის რექტორის გიორგი ხუბუას გადაწყვეტილებით, წარჩინებულ სტუდენტთა დარჩენილ ნაწილს სტიპენდიებს თავად უნივერსიტეტი დაუნიშნავს", - განუცხადა "პირWელს" თსუ-ის სასწავლო პროცესის მართვის სამსახურის უფროსმა რუსუდან ჩიქოვანმა. "პირWელი" დაინტერესდა, რატომ გადაწყვიტა გვარამიამ "განათლების მისაღებად" უცხოეთში წასვლამდე პრეზიდენტის სტიპენდიანტ სტუდენტთა კონტინგენტის შემცირება. სამინისტროში ექს-მინისტრის ამ გადაწყვეტილებას სტიპენდიების გამჭვირვალედ გაცემის აუცილებლობით ხსნიან. "როგორც ცნობილია, 2008 წლიდან პრეზიდენტის 150 ლარიანი სტიპენდიები სახელმწიფო ინივერსიტეტების წარჩინებულ სტუდენტებს ეძლეოდათ, თუმცა მაშინ შესაბამის დებულებაში სტიპენდიანტთა კონტინგენტი განსაზღვრული არ იყო და სტიპენდიები ბიუჯეტში არსებულ თანხას ერგებოდა. ამიტომ მეტი გამჭვირვალეობისთვის, ყოფილი მინისტრის ბრძანებით, სტიპენდიები სტუდენტთა რაოდენობის 2%-ს მიეცემა", - განუცხადა "პირWელს" განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს სტუდენტთა და მეცნიერთა ხელშეწყობის სამსახურის უფროსმა ვალერი გობრონიძემ. მისივე თქმით, ამ დროისთვის განათლებისა და მეცნიერების აკრედიტაციის ეროვნულ ცენტრში 53 953 სტუდენტია რეგისტრირებული, სტიპენდიას კი მათი 2%, ანუ 1080 სტუდენტი იღებს. აღსანიშნავია კიდევ ერთი დეტალი. როგორც ცნობილია, 2010 წლის სახელმწიფო ბიუჯეტში განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროსთვის 557 მლნ ლარია გაწერილი, რაც მიმდინარე წლის ბიუჯეტში გათვალისწინებულ თანხაზე 37 მლნ ლარით მეტია. თუმცა გაზრდილი ბიუჯეტისა და ხელისუფლების მტკიცების მიუხედავად, რომ "განათლება მთავრობისთვის ერთ-ერთი პრიორიტეტული სფეროა", განათლების სამინისტროს 2010 წლის ბიუჯეტში სახელმწიფო პროგრამისთვის "პრეზიდენტის სტიპენდიები ბაკალავრიატის წარჩინებულ სტუდენტებს" 1 მლნ 800 ათასი ლარია გათვალისწინებული, მაშინ, როდესაც მიმდინარე წელს ეს თანხა 2 მლნ 106 750 ლარს შეადგენდა.

http://pirweli.com.ge/index.php?option=com_content&task=view&id=39738&Itemid=1

კიდევ ერთი მიზეზი თუ რატომ უნდა დავრეგისტრირებულიყავი Facebook-ზე...

ეს ამბავი დაახლოებით 7 წლის წინ დაიწყო, როცა მე მე-8 კლასში ვიყავი, წნორში ვსწავლობდი და ფეისბუქზე მხოლოდ ის ვიცოდი, რომ face სახეს, ხოლო book წიგნს ნიშნავდა. სამაგიეროდ, ქართულის მასწავლებლისგან ვიცოდი გაზეთი `ჩვენი მწერლობა` და აქტიურად ვკითხულობდი. ერთხელ კი აბსოლუტურად დამოუკიდებლად გადავწყვიტე `ჰარი პოტერის` შესახებ წერილს გამოვხმაურებოდი. დავწერე წერილი და მელიქიშვილზე რედაქციაში ჩავაბარე. 90% დარწმუნებული ვიყავი, რომ ჩემს წერილს არათუ გამოაქვეყნებდნენ, არც კი წაიკითხავდნენ. ამიტომ არ გამკვირვებია, როცა ერთი თვის განმავლობაში გაზეთში ჩემს წერილს ვერ ვხედავდი, მე ის გამიკვირდა, როცა ერთი თვის მერე, გაზეთში ჩემი სახელი და გვარი რომ წავიკითხე. სიხარულისგან ვიკივლე, მახსოვს... მაგრამ მთავარი კიდევ წინ მელოდა... სიხარულმა რომ გადამიარა და გაზეთის კითხვა დავიწყე, აღმოვაჩინე, რომ ჩემს წერილს რედაქცია თავის გამოხმაურებასთან ერთად ბეჭდავდა...

ავტორი ირაკლი ლომოური საკმაოდ კარგად მიხსენიებდა... (`ჩვენს რედაქციაში რომ არ მოსულიყო მერვეკლასელი გოგონას ნინო გელაშვილის წერილი, და მთავარ რედაქტორს რომ არ დაევალებინა ჩემთვის, საგანგებოდ გამოეხმაურეო, არც ამ წიგნს წავიკითხავდი და არც ეს წერილი დაიწერებოდა.

ჯერ ორიოდე სიტყვას ვიტყვი ნინო გელაშვილის წერილზე. აშკარად ჩანს, რომ წერილის ავტორი იმ მოზარდთა კატეგორიას ეკუთვნის, ვინც ბრმად არაფერს იღებს, ვინც აზროვნებს, ვინც ცდილობს თვითონ გაერკვეს სამყაროსა და ცხოვრებაში, და ვისაც უკვე აქვს საკუთარი ფასეულობათა სისტემა და სწორი მსოფლმხედველობრივი ორიენტირები. ერთი სიტყვით, ასეთი ადამიანის, ასეთი პიროვნების მიმართ შენდაუნებურად სიმპათიით განეწყობი.Dდა სწორედ ამან გადაძლია ის ჩემი შინაგანი პროტესტი, რომელიც წინასწარ მქონდა `ჰარი პოტერის~ მიმართ, როცა ჩემს თავს ვეუბნებოდი _ პრინციპულად არ წავიკითხავ-მეთქი. და რედაქტორს უხმოდ დავემორჩილე...`) რა თავმდაბალი ვარ?! :)))

მას მერე ბევრი დრო გავიდა `ჩვენი მწერლობისაგან` მიღებული სიხარული განელდა, თუმცა სულ მახსოვდა. რამდენიმე დღის წინ facebook-ზე ირაკლი ლომოურმა დამამატა მეგობრებში, ვკითხე ის იყო თუ არა `ჩვენი მწერლობის` ავტორი და მართლაც ის ადამიანი აღმოჩნდა, ვინც ბევრი წლის წინ ძალიან, ძალიან, ძალიან გამახარა :) მერე 7 წლის წინანდელი დღე გამახსენდა, მაშინდელი სიხარული, როცა სახლში დამზადებულ კედლის გაზეთებსა და საბავშვო გაზეთებს გავცდი :) მართალია, იმ წერილს არაფერი ჰქონდა საერთო სტატიასთან და ძალიან მეცინება, მას რომ ვკითხულობ, მარა კარგი იყო, იცით რაა? მიზანსწრაფულობა! მინდოდა და გავაკეთე... გავაკეთე და დამიფასეს! :)

p.s. საღამოს ირაკლი ლომოურის მოთხრობების წაკითხვას ვაპირებ, საინტერესო სტატიები ჰქონდა ხოლმე და ალბათ მოთხრობებიც საინტერესო ექნება... ნაწილი აქაც არის

http://www.lib.ge/authors.php?1256

აი, ჩემი ნაძვის ხე :)

ბევრი ვიცადეთ, მაგრამ ვეღარ გავძელით მე და ჩემმა დამ და დღეს მოვრთეთ ნაძვის ხე. წინა წლებში ერთი ფერის სათამაშოებით ვრთავდით, მაგრამ წელს გადავწყვიტეთ აგვეჭრელებინა. ბავშვობის რამდენიმე სათამაშოც მოხვდა ხეზე :) შემდეგ დღეებში ჩავასწორებთ და კიდევ გავალამაზებთ ახალ წლამდე :) ნათურებსაც რამდენიმე დღეში ავანთებთ...

გადავწყვიტე :)

წინა პოსტის გაგრძელება

გადავწყვიტე აღარ დავწერო, უფრო სწორად, რედაქტორმა მითხრა ასე, არ გვინდა ეგ მასალაო. ძალიან გამიხარდა.

ბოდიში ნინოს და ლიკას გუშინ ტყუილად რომ ვატარე აქეთ-იქით :)

როგორ მოვიქცე? მირჩიეთ ყველამ!

გუშინ დილით ლექციაზე ვიყავი ჩვეულებრივ, ჩემს მეგობარს ვემესიჯებოდი, რომელიც ასევე ლექციაზე იყო სხვაგან. სასხვათაშორისოდ მომწერა, რომ მის უნივესიტეტში ლექტორმა ბავშვს სცემა და მერე დიდი ამბები დატრიალებულა. რა მაგარი სკანდალია, ახლავე მოვალ, სტატიას დავწერ-მეთქი. ცოტა ხანში წავედი, უკვე სიმშვიდე იყო, ფაკულტეტის დეკანმა დამიდასტურა, რომ მართლაც მოხდა ასეთი რაღაც და ეს ლექტორი გათავისუფლებულია. საღამოს გავიგე, რომ ამ ლექტორს თავის მოკვლა უცდია, ანუ ძალიან ნევიულობს მომხადარს. ახლა ჩემი სტატია რომ გამოქვეყნდეს და ქვეყანამ წაიკითხოს, მეშინია, ამ ქალმა არაფერი დაუშავოს საკუთარ თავს. ეჭვი მაქვს, ცოტა ფსიქიკური პრობლემები აქვს. ჰოდა, არ ვიცი როგორ მოვიქცე. თვითონ ამბავი ძალიან სკანდალურია, თან უკვე ნამუშევარი მაქვს, გუშინ ავტოსკოლა გავცდინე მაგის გულისთვის... მერე გვიანობამდე ვცდილობდი დამეთახმებინა კომენტარზე თვითმხილველი ბავშვები, საბოლოოდ ვერ ვითანხმებ მგონი...

არ ვიცი, როგორ მოვიქცე. იქნებ, თქვენც მირჩიოთ, ღირს ამ ამბის გახმაურება? 

p.s. შეგნებულად არ ვასახელებ სად და როდის მოხდა, იდენტიფიკაფია რომ არ მოახერხოთ :)

რა მინდა 2010 წლისაგან

ბავშვობიდან მიყვარს აღრიცხვა-აღწერა :))) ერთი ბლოკნოტკი მაქვს და 2000 წლიდან ყოველ ახალ წელს ვწერ ვინ ვის რას ვჩუქნით, რა გვაქვს სუფრაზე, მეკვლე ვინაა, რა იყო გასულ წელს ჩემთვის მნიშვნელოვანი და რა მინდა მომავალი წლისაგან. წელს პირველი წელია, როცა ბლოგი მაქვს ახალ წელს და ამიტომ მომავალი წლის სურვილებს აქ დავწერ, ალბათ ასე უკეთ წაიკითხავენ ჩემი თოვლის პაპები :)))

მოკლედ, რა მინდა 2010 წლისგან კონკრეტულად (პრიორიტეტების მიხედვით ვალაგებ):



პ.ს. თოვლის ბაბუებო, ყურადღებით წაიკითხეთ და გადახედეთ თქვენს შესაძლებლობებს, მთელი წელი ხომ კარგად ვიქცეოდი! :)))